شناسایی خرابی جعبه دنده آسیـای مـواد در کارخانه سیمان باهارلی ترکمنستان با استفاده از آنالیز ارتعاشات

در این مقاله‏ به مسئله فرونشاندن ارتعاشات خودتحریک در فرایند میکروفرزکاری به منظور دستیابی به دقت بیشتر، کیفیت سطح بهتر و نرخ برداشت ماده بالاتر پرداخته شده است. فرایند میکروفرزکاری به صورت سیستمی دو درجه آزادی مدل شده و آثار خروج از مرکز ابزار برش نیز در نظر گرفته شده است. به منظور افزایش پایداری سیستم در عمق برش بیشتر و در نتیجه نرخ برداشت ماده بالاتر، جاذب های ارتعاشی خطی و غیرخطی طراحی شده اند و مقادیر پارامترهای آنها توسط یک الگوریتم توسعه یافته بهینه شده است. تأثیر این جاذب ها بر پاسخ زمانی سیستم و ناحیه پایداری آن بررسی و نشان داده شده است که ارتعاشات سیستم به میزان قابل توجهی کاهش یافته و ناحیه پایداری نیز به طور محسوسی گسترش یافته است. در نهایت عملکرد انواع جاذب های ارتعاشی با یکدیگر مقایسه و بهترین نوع آن مشخص شده است.